Disprin mense

Donderdae middae is uitmergelend . . .

Van die oomblik wat die skoolklok lui jaag ons rond van die een aktiwiteit na die volgende. Dis net voor vyf toe ons voor die huis stilhou. Terwyl ek die voordeur sleutel in die slot druk, piep my foon.  Dis tannie Anita wat vra of ek tuis is vir ’n vinnige koffie. Ons twee het al ’n week terug ’n afspraak gehad, maar elke keer val iets voor.

Ek stoot die deur oop en my moed sak in my skoene, die huis staan op sy kop.  Ek SMS met een vinger terwyl ek kombuis toe stap om die pakkies neer te sit.

Die gewone middag-na-skool pandemonium breek los in die huis.  Sussie pak haar huiswerk uit en Hanna Montana blêr vanuit haar kamer. Boetie oefen sy rugby pass in die gang en ek koes vir ’n bal in die verbygaan.  Terwyl ek orde probeer skep op die eetkamertafel, hoor die hond iets in die straat.  Hy spring met ’n gejuig op en hol amper my voete onder my uit.

Ek hoor ’n klop aan die deur en in die middel van die chaos loer tannie Anita se altyd vriendelike gesiggie om die hoek. Sy gee my ’n stywe druk en maak haarself tuis in my wêreld.

So tussen die kinders en die  huiswerk deur kuier ons te lekker.  Ons drink ’n eerste en later ’n  tweede beker koffie, terwyl ek my verlustig in brokkies van haar lewensverhaal.

Terwyl ek begin aartappels skil vir aandete gesels ons oor haar oorsese toer wat sy so pas agter die rug het.  Sy vertel dat haar man haar beste vriend was en al het sy vreeslik swaargekry na sy dood, het sy besluit om nie op te hou lewe nie.

Tannie Anita sê die volgende woorde:  My kind, ’n  mens moet nooit toelaat dat iemand anders die sleutel van jou geluk in sy broeksak dra nie. 

Haar woorde raak my diep . . .

Ek het eenkeer ’n stukkie gelees wat handel oor “disprin-mense”. 

’n Disprin mens is iemand wat sy identiteit verloor in mense en dinge rondom hom. Hy los op in sy omstandighede en is soos ’n golf wat in die oseaan heen-en-weer- geslinger word.

Disprin mense lewe ook in ’n disprin wêreld waar die sleutel van  geluk in die broeksak van ’n hartelose en koue wêreld is.  ’n Wêreld wat beheer word deur dooie dinge soos tyd, geld en mag en ek wonder wat oor is van God se opdrag in Genesis 2 om te heers oor die skepping.

Ek kyk na Tannie Anita wat te midde van die chaos van ’n skool middag, rustig om my tafel kuier.  Ek hoor die woorde van Gees en Lewe wat uit haar mond kom. Ek sien haar diep geloof ten spyte van die letsels wat die lewe op die mure van haar hart gelos het, en ek besef die sleutel van haar geluk is op ’n veilige plek. 

Dis op ’n  plek vol vrede, ’n plek waar dit nie deur mot en roes, skeiding en  benoudheid, lewe of dood gesteel kan word nie.  Dis in die hand van ’n liefdevolle, wonderlike betrokke Pappa.

As iets of iemand die sleutel van jou geluk vashou, neem dit vandag terug en bewaar dit met jou hele lewe, sodat jy soos tannie Anita van Glentana, met blink oë en ’n  lewe vol reise en  avonture, brokkies daarvan kan uitdeel, en ’n verskil kan maak wat nie deur  mot of roes, skeiding of  benoudheid, lewe of dood gesteel kan word nie.

Here

Dankie, dat die sleutels van my geluk veilig is by U.  Dankie, vir wonderlik wyse mense in ons lewe.  Here leer my om my identiteit in U te vind en nie soos ’n disprin op te los in die wêreld en sy dinge nie. Dankie, vir U liefde!

Amen